ALS
Amyotrofik lateral skleroz (ALS), ilk olarak Charcot tarafından 1869 yılında tanımlamıştır. ALS, aynı zamanda 1941 yılında bu hastalıktan ölen Amerikalı beyzbol oyuncusuna atfen Lou Gehrig Hastalığı olarak da bilinir. ALS motor korteks ve kortikospinal yollar, spinal kord ön boynuzundaki alt motor nöronlar (AMN) ve beyin sapı nukleuslarını (V, VII, IX, X ve XII. kranyal sinirler) etkileyen ilerleyici nörodejeneratif bir hastalıktır. Amyotrofik, kas atrofisi, güçsüzlüğü, fasikülasyonunu ifade ederken; lateral skleroz ise medulla spinalisin lateral kolonunda sklerotik değişiklikleri anlamına gelir.
Etyoloji ve Patogenez
ALS’de kas zayıflığı ve paralizinin nedeni motor ünite hasarıdır. Özellikle medulla spinalis alfa motor nöronlarında ve bu nöronları innerve eden kortikal motor nöronlarda dejenerasyon ortaya çıkar. ALS’de genetik ve çevresel faktörleri içeren multifaktöryel etyolojinin varlığı söz konusudur. Nöral hücrelerin genetik faktörler nedeniyle ölmesindeki mekanizma tam olarak açıklığa kavuşmasa da, superoksit dismutaz enzimini kodlayan bir genin mutasyonu sonucu ortaya çıkan serbest radikallerin geri dönüşümsüz nöral hasara yol açtığı düşünülmektedir. Çevresel faktörler, glutamat eksitotoksitesi, otoimmün, infeksiyöz ve metabolik süreç hastalığı tetikleyebilmektedir.
ALS de Tanı
ALS tanısı, klinik olarak koyulur. Klinik tanıda El Escorial kriterleri önemli bir parametredir. El Escorial kriterlerine göre hastalar tanılarına göre ‘klinik olarak kesin, klinik olarak olası, laboratuar destekli olası ve olası’ olmak üzere dört sınıfa ayrılır (Tablo 1). Tanıyı destekleyen bulgular arasında hikaye, nörolojik muayene, bir veya daha fazla bölgede fasikülasyonlar, EMG’de nörojenik değişiklikler, iletim bloğunun olmaması ve motor ve duysal sinir iletiminin normal olması yer alır.
Tablo 1: Yenilenmiş El Escorial Kriterleri | |
ALS SINIFI | BULGULAR |
Klinik olarak Kesin ALS | · En az üç farklı bölgede ÜMN ve AMN bulguları |
Klinik olarak Olası ALS |
· En az iki farklı bölgede ÜMN ve AMN bulguları (bazı ÜMN bulgularının AMN bulgularının daha üstünde yer alması şartıyla) |
Laboratuar Destekli Olası ALS |
· Bir bölgede klinik ÜMN ve AMN bulgularına ek olarak, iki veya daha fazla bölgede AMN bulgularının elektrofizyolojik tespiti
· Bir bölgede klinik ÜMN bulgularına ek olarak, iki veya daha fazla bölgede AMN bulgularının elektrofizyolojik tespiti |
Olası ALS |
· Sadece bir bölgede klinik ÜMN ve AMN bulguları
· En az iki farklı bölgede klinik ÜMN bulguları · ÜMN bulguları AMN bulgularının üstünde yer almaksızın, iki bölgede ÜMN ve AMN bulgularının olması |
AMYOTROFİK LATERAL SKLEROZDA (ALS) FİZYOTERAPİ ve REHABİLİTASYON
Multidisipliner yaklaşımların öncelikli amacı, yaşam kalitesini ve fonksiyonelliği korumaktır. Fizyoterapist, hastalığın gelişme sürecinden itibaren tüm süreçlere uygun olarak hedefleri, değerlendirme ve tedavi yöntemlerini belirlemek ve uygulamakla sorumludur. Hastalığın ilerleyici seyri, sürekli değişen klinik düzeyi, olası komplikasyonlar ve mortalite hızı göz önüne alınarak kapsamlı değerlendirme yapılmalıdır.
ALS de Değerlendirme
ALS’de nörolojik fizyoterapi değerlendirmesinde hikaye, özgeçmiş-soygeçmiş, gözlem-palpasyon, postüral düzgünlük, solunum fonksiyonları (spirometrik testler), refleksler, eklem hareket açıklığı, kas kısalıkları, kas tonusu, kas kuvveti (taşınabilir dinomometre, tensiometre, myometre), duyu, yardımcı cihaz ve yorgunluk yer alır. ALS hastalarında geleneksel değerlendirme yöntemlerinin yanında, GYA’lerindeki bağımsızlık düzeyi; evde, iş yerinde, yolculuk veya rekreasyonel aktivitelerde fiziksel aktivite düzeyinin şiddet, süre ve tipinin analizi; uyuma, oturma, ayakta dik durma ve yürümede postüral alışkanlıkları da detaylı olarak değerlendirilmelidir. Bazı hastalarda spinal bölge ve ekstremitelerde etkilenme göz önüne alınarak, değerlendirme modifiye edilebilir. Ayrıca fonksiyonel düzeyi saptamada TONE (Tufts Quantitative Neuromusculer Exam), ALS Rating Scale, ALS Functional Rating Scale (ALSFRS) ve Norris Ekstremite-Bulbar Skalası kullanılabilir.
Evreler ve Fizyoterapi
ALS fizyoterapi ve rehabilitasyonunda temel amaçlar:
- Kardiyopulmoner fonksiyonları korumak ve solunum komplikasyonlarını önlemek
- Spastisite ve kas zayıflığı ile oluşan limitasyonları, kontraktürleri ve deformite gelişimini önlemek
- Ağrıyı ve kas kramplarını önlemek
- Hastanın fonksiyonel seviyesini koruyarak GYA’nde bağımsızlık düzeyini devam ettirmek
- Yaşam kalitesini arttırmak
- Aile eğitimi
Bu amaçlar doğrultusunda fizyoterapist, en uygun fizyoterapi yöntemini seçer, planlar ve uygular. Hastalığın ilk dönemlerinden itibaren solunum egzersizleri, insentif spirometre kullanımı, perküsyon, vibrasyon, öksürme teknikleri, postürel drenaj, glossofaringeal solunum, vital kapasiteyi artırmak ve komplikasyonları önlemek amacıyla kullanılır. Ayrıca pasif, aktif yardımlı, aktif egzersizler, germe egzersizleri, su içi egzersizler, aerobik, kalistenik egzersizler; ayak/ayak bileği ortezleri, üst ekstemite fonksiyonunu arttırmak ve pozisyonlamaya yönelik el splintleri, omuz askıları, geç dönemde boyun kontrolü için servikal collar gibi yardımcı cihazlar ve ileri evrelerde uygun tekerlekli sandalye düzenlemeleri ve eğitimi yaygın tercih edilen yaklaşımlardandır.
Egzersiz, ALS hastalarında medikal tedaviye ek olarak fonksiyonel kısıtlılıkların ortadan kaldırılması, kas kuvveti ve endurans kaybının geciktirilmesinde önemli bir yer tutar. Multidisipliner ekibin bir üyesi olarak fizyoterapist, ALS rehabilitasyonunda ilerleyici fonksiyonel kayba ve bağımlılığa odaklanır. ALS hastalarında egzersiz programına karar verirken uzun süreli, dirençli ve kompetetif egzersizlerden kaçınılmalıdır. Büyük kas gruplarını içeren, dinlenme süreleri uzun, orta şiddetli, bireysel programlar ve uzun süreli takip önerilmektedir. Kardiyovasküler endurans, germe, yardımcı cihazla/cihazsız yürüme eğitimi veya dirençli egzersiz programlarının, ALS hastalarının solunum güçlüğü, spastisite ve yorgunluk semptomlarında azalma, fonksiyonellik ve yaşam kalitesinde artış ile sonuçlandığı vurgulanmıştır.
Piemonte ve Ramirez, fonksiyonel bağımlılık açısından bağımsız, yarı-bağımlı, bağımlı olmak üzere üç evreli bir ALS sınıflaması önermişlerdir.
Evde fizyoterapi için bizimle iletişime geçiniz.
Bağımsız Evre
Yürüme ve GYA’nin devamlılığını sağlayacak motor yetenekler korunur. Kas kuvvetinde hafif azalma ve yorgunluğa yatkınlık vardır. Bu dönemde motor fonksiyonelliği olabildiğince uzun süre stabil tutmak, kas kısalığından ve eklem deformitelerinden kaçınmak, postüral düzgünlük ve ortez eğitimi amaçlanır.
Yarı-Bağımlı Evre
Bu dönemde hastalar GYA’ni gerçekleştirmede güçlük yaşarlar ve tekerlekli sandalye ihtiyaç duyabilirler. Hastalarda orta şiddetteki eforlarda dispne görülmeye başlar. Solunum komplikasyonlarını önlemek için solunum egzersizleri; fleksibiliteyi artırmak, krampları azaltmak, kas kuvvetini artırmak ve postüral düzgünlüğü geliştirmek amacıyla germe, kuvvetlendirme, postür egzersizleri ve respiratuar kinesioterapi egzersizleri önerilmektedir.
Bağımlı Evre
Semptomlardaki ilerleme nedeniyle hastalar GYA’ni gerçekleştirmek için yardıma ihtiyaç duyarlar. Pelvik ve skapular bölgeye odaklanan eklem mobilitesinin korunması, baş-gövde kontrolünün korunması veya geliştirilmesi, solunum egzersizleri ve pozisyonlama ve postüral eğitim önerilmektedir.
Dal Bello-Hass ve ark, ALS’yi fonksiyonel bağımlılık açısından altı evrede sınıflandırmıştır. Hastalığın altı evrede sınıflandırılması, hastanın maksimum fonksiyonel mobilitesini sürdürmek ve yaşam kalitesini geliştirmesinde, fizyoterapistin hastalığın klinik fazını saptaması ve kas kontraktürleri, ağrı, solunum yetmezliği gibi komplikasyonların önlenmesi amacıyla egzersiz seçimini en doğru şekilde yapabilmesi açısından yardımcı olacaktır
ALS’nin Farklı Evrelerinde Rehabilitasyon Yaklaşımları | ||
EVRE ve KLİNİK ÖZELLİKLER | AKTİVİTELER | EKİPMANLAR |
Evre I: Fonksiyonel Dönem
· Ambulatuar · GYA’nde sorunsuz; Hafif güçsüzlük |
Normal aktiviteler; Etkilenmeyen kaslara orta şiddette egzersiz; ANEH |
Yok |
Evre II: Hafif Şiddetli Dönem
· Ambulatuar · Belli kaslarda orta şiddette güçsüzlük |
Kardiyopulmoner, nöromuskuler ve fiziksel-fonksiyonel eğitim
Hafif şiddette egzersiz; ANEH ve AANEH; Yaşam tarzı modifikasyonu |
Yardımcı Cihazlar
|
Evre III: Orta Şiddetli Dönem
· Ambulatuar · Belli kaslarda şiddetli güçsüzlük; yorgunluk; Orta/hafif fonksiyonel kısıtlılık |
Aktif yaşam; ANEH, AANEH ve PNEH Eklem ağrısına yönelik yaklaşımlar |
Yardımcı Cihazlar
Adaptif Cihazlar Ev içi ekipmanlar |
Evre IV: Şiddetli Dönem
· TS bağımlı · Alt ekstremitelerde şiddetli güçsüzlük |
PNEH; Etkilenmeyen kaslara hafif şiddette egzersiz, pozisyonlama |
Yardımcı Cihazlar
Adaptif Cihazlar Ev içi ekipmanlar; TS |
Evre V: Fonksiyonel Dönem
· TS bağımlı; fonksiyonel bağımlı · Alt ekstremitelerde belirgin, üst ekstremitelerde şiddetli güçsüzlük |
PNEH; Eklem ağrısına yönelik yaklaşımlar; Bası yaralarının önlenmesi |
Adaptif Cihazlar
Ev içi ekipmanlar TS |
Evre VI: Maksimum Bağımlılık Dönemi
· Yatağa bağımlı · GYA’nde maksimum yardıma ihtiyaç duyar |
PNEH; Eklem ağrısına yönelik yaklaşımlar; Bası yaralarının ve DVT’nin önlenmesi; Pulmoner hijyen | Adaptif Cihazlar
Ev içi ekipmanlar
|
TS: tekerlekli sandalye, ANEH: aktif normal eklem hareketi, AANEH: aktif assistif normal eklem hareketi, PNEH: pasif normal eklem hareketi, DVT: derin ven trombozu |
Evde fizik tedavi için bizimle iletişime geçiniz.